4. odcinek The Last of Us jest nużący, serial testuje moją cierpliwość

Po nowym epizodzie The Last of Us po raz pierwszy bliżej mi do malkontentów niż grona miłośników serialu HBO. Słyszałem, że to prolog będzie najsłabszym fragmentem historii, ale twórcy produkcji zdają się mówić: „Ha, zobaczymy!”. Zaprezentowali nam dosyć nużące i powolne rozwijanie relacji między głównymi bohaterami oraz stawianie fundamentów pod nowe wątki.

W postapokaliptycznym świecie można usnąć z nudów

Weź mnie za rękę jest stosunkowo krótkim odcinkiem, lecz dłuży się tak, jakby trwał ze dwa razy tyle. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że nie samą akcją i fajerwerkami człowiek żyje, że tempo wydarzeń można tłumaczyć atmosferą beznadziei. Niewykluczone, iż jest w tym pewien realizm, jednak mnie on nie przekonuje.

W dialogach czuć niezgrabność, którą da się uzasadnić. Żadne z dwójki bohaterów nie jest duszą towarzystwa, więc to, jak do siebie docierają, może odbywać się poprzez rwane, niezbyt płynne rozmowy. Skoro żyją w ciągłym stresie, to też pierwszy lepszy żart ma szansę doprowadzić do rozluźniającego śmiechu. Tylko że ta relacja bohaterów, na której tym razem bardziej się skupiono, rozwija się zbyt ślamazarnie. Leon zawodowiec również nie przedstawiał nam krasomówców, lecz udało mu się wzbudzić większe emocje swoją parą protagonistów.

Powiązane:Kiedy 2. sezon The Last of Us będzie na Max? Jest orientacyjna data premiery

W obrazie postapokaliptycznego świata czy w głównym wątku (lekarstwo na pandemię) odcinek nie dodaje niczego nowego, zatem sprawia wrażenie bardziej zapychacza niż nośnika istotnej lub przynajmniej ciekawej treści. Występuje też ewidentna podbudowa pod przyszłe sprawy poboczne, wprowadzane są bowiem nowe postacie, którym jeszcze przyjdzie odegrać większą rolę w historii. Odbywa się to jednak zbyt powolnie – na co w tym przypadku już żadnego uzasadnienia nie znajduję – a co gorsza: niewiarygodnie.

The Last of Us, reż. Jeremy Webb, HBO 2023

Prym wśród nowych postaci wiedzie żądna zemsty Kathleen, grana przez Melanie Lynskey, którą możecie kojarzyć z serialu Dwóch i pół. Wspomniana bohaterka jest przywódczynią większej grupy ocalałych, ale na razie trudno zrozumieć, jakim sposobem w ogóle została liderką. Być może z czasem się to wyjaśni – jak na razie jednak kobiecie brakuje charyzmy. Nie rozumiemy, czemu ludzie jej słuchają, skoro całym swym zachowaniem komunikuje niepewność w swoich działaniach. Próba uczynienia z niej bezlitosnej twardzielki w jednej scenie wypada nieprzekonująco i nie łączy się z pozostałymi elementami charakterystyki.

Produkcja The Last of Us już została uznana za serial wysokiej jakości, jednak w moich oczach jeszcze tego tak w zupełności nie potwierdziła. Niniejszy odcinek to test cierpliwości – oby opłacało się go zdać, by za tydzień przeżywać więcej emocji podczas seansu, a na razie… Cóż, dziękuję twórcom przynajmniej za zwrócenie uwagi na utwór Hanka Williamsa Alone and Forsaken – jest świetny!

Ocena: 5/10

Czytaj więcej:The Last of Us - klikacze i inne rodzaje zarażonych; wyjaśniamy, czym są

Krzysztof "Krzyslewy" Lewandowski

Krzysztof "Krzyslewy" Lewandowski

Studiował dziennikarstwo, filologię polską i psychologię realizowane na UKSW, UW i SWPS. Tam napisał m.in. pracę dyplomową poświęconą współczesnej roli czarno-białego kina. W GRYOnline.pl pracuje od sierpnia 2021 roku. Pisze artykuły oraz recenzje gier, filmów i seriali, a od lipca 2023 roku zajmuje stanowisko specjalisty ds. kreowania treści w dziale Paid Products. Jest autorem artykułu naukowego „Dynamika internetu a zachowania językowe" opublikowanego w książce „Relacje w cyberprzestrzeni”. Współtworzył słownik nazw miejscowych warszawskiej dzielnicy Wawer. Próbował sił z wierszami, ale w przyszłości wolałby napisać powieść. Pisanie w sieci zaczął na portalu GameExe.pl w wieku 14 lat. Najpierw recenzował książki, ale na tym nie poprzestał i na różnych portalach internetowych oceniał gry, filmy, seriale czy komiksy. Najbardziej podobają mu się motywy surrealistyczne i gry RPG.