The Last of Us - klikacze i inne rodzaje zarażonych; wyjaśniamy, czym są

Już tylko kilka dni dzieli nas od długo wyczekiwanej premiery serialu The Last of Us. Akcja produkcji, będącej adaptacją popularnej gry o tym samym tytule, zabierze nas do postapokaliptycznego świata opanowanego przez niezwykle groźną chorobę maczużnikowego zapalenia mózgowego. Wirus, który ją powoduje, zdołał zainfekować połowę ludzkiej populacji zamieniając ją w coś na kształt zombie. Nieliczni zdrowi mieszkańcy, w tym główni bohaterowie opowieści – Joel i Ellie, zmuszeni są każdego dnia walczyć o przetrwanie z zarażonymi stworami. Te dzielą się na kilka rodzajów.

Biegacze

Źródło: Sony Interactive Entertainment

Jest to pierwsze stadium zainfekowanych, które najbardziej przypomina człowieka. Mięśnie i zmysły nie są jeszcze zniszczone przez grzyba, więc poruszają się szybko, a do tego doskonale widzą i słyszą. Ich charakter można najbardziej porównać do wściekłego zwierzęcia. Co prawda w pojedynkę są one stosunkowo niegroźne, ale poruszając się w grupie mogą narobić napotkanej ofierze sporo kłopotów. Ich znakiem rozpoznawczym jest dosyć niezgrabny chód i błyszczące oczy.

Czychacze

Źródło: Sony Interactive Entertainment

Od dwóch tygodni do roku po zainfekowaniu chory ewoluuje w tzw. czychacza. W przeciwieństwie do biegaczy, ten nie atakuje bezpośrednio. Zamiast tego czychacze czają się w ciemnościach i czekają na dogodny moment, by zaatakować. Poruszają się przy tym niemal bezszelestnie, więc trudno je usłyszeć. Co ciekawe, stwory często potrafią tak długo przebywać w jednym miejscu, że zaczynają zrastać się z otoczeniem, wydzielając przy tym zarodniki grzyba, podobnie jak robią to zainfekowane zwłoki.

Klikacze

Źródło: Sony Interactive Entertainment

Trzecie, a zarazem najbardziej rozpoznawalne stadium choroby w grze. Zainfekowani stają się klikaczami po ponad roku od zarażenia. Cała głowa monstrum obrasta grzybem, co sprawia, że osobnik traci wzrok i zaczyna używać echolokacji, aby badać otoczenie. Wydaje z siebie charakterystyczne dźwięki klikania. Gdy cokolwiek usłyszy, zmierza do źródła dźwięku. Warto dodać, że klikacze posiadają siłę większą od siły człowieka, co uniemożliwia z nimi walkę wręcz.

Człapacze

Źródło: Sony Interactive Entertainment

Nieco wytrzymalszy typ zarażonego. Staje się nim każdy po kilku latach przebywania w wilgotnym środowisku. Nie potrafi ugryźć, ponieważ grzyb uniemożliwia mu zamknięcie ust. Jednakże chmura kwasu, którą z siebie wyrzuca, jest zabójcza dla jego przeciwnika.

Purchlaki

Źródło: Sony Interactive Entertainment

W pewnym sensie jest to finalne stadium zainfekowania. Zarażeni w tej formie są znacznie bardziej wytrzymali. Ich ciała zdążyły na tyle obrosnąć grzybem, że ten stał się dla nich swego rodzaju zbroją. Wadą purchlaków jest ich powolność i zaniżone zdolności echolokacyjne. Co ciekawe, stwory te potrafią odrywać fragmenty grzyba, aby rzucać nimi w swoje ofiary. Takie fragmenty grzyba po trafieniu w cel eksplodują, wydzielając zarodniki.

Król szczurów

Źródło: Sony Interactive Entertainment

Jest to swego rodzaju hybryda wszystkich poprzednich stadiów choroby. Z racji, tego, że powstaje on z kilku zrośniętych zainfekowanych jest to największy i najbardziej przerażający stwór jakiego możemy spotkać w grze The Last of Us. Jak można się spodziewać, Król szczurów znacznie przewyższa siłą człowieka i w przeciwieństwie do pozostałych zainfekowanych (z wyjątkiem Biegaczy), nie jest ślepy. Co ciekawe, w razie potrzeby może on odczepić od siebie mniejszego zarażonego.

Powiązane:Najlepiej zapowiadające się seriale 2023 roku

Na koniec przypomnijmy, że The Last of Us zadebiutuje na platformie HBO Max 16 stycznia.

HBO Max kupisz tutaj

Czytaj więcej:Kiedy 2. sezon The Last of Us będzie na Max? Jest orientacyjna data premiery

Kamil "grim_reaper" Kleszyk

Kamil "grim_reaper" Kleszyk

Na łamach GRYOnline.pl ima się różnorodnych tematyk. Możecie się zatem spodziewać od niego zarówno newsa o symulatorze rolnictwa, jak i tekstu o wpływie procesu Johnnego Deppa na przyszłość Piratów z Karaibów. Introwertyk z powołania. Od dziecka czuł bliższy związek z humanizmem niż naukami ścisłymi. Gdy po latach nauki przyszedł czas stagnacji, wolał nazywać to „szukaniem życiowego celu”. W końcu postanowił zawalczyć o lepszą przyszłość, co zaprowadziło go do miejsca, w którym jest dzisiaj.