Czemu Henry Cavill nie został Jamesem Bondem? Tak tłumaczy to reżyser Casino Royale

Henry Cavill znany jest szerokiej publiczności przede wszystkim z roli Supermana, a polskim widzom i subskrybentom Netfliksa również z kreacji Geralta z Rivii. Nie każdy jednak wie, że aktor był jednym z kandydatów do przejęcia roli Pierce'a Brosnana, który pożegnał się z Jamesem Bondem kreacją w Śmierć nadejdzie jutro. Cavill miał szansę otrzymać główną rolę w filmie Casino Royale, a tym samym zostać kolejnym agentem 007 i rozpocząć wieloletnią przygodę ze słynną franczyzą. Ostatecznie przegrał jednak z Danielem Craigiem.

Powiązane:Najlepsze filmy o Jamesie Bondzie, nasze TOP 10

Kilka lat temu gwiazdor Wiedźmina wyznał, że myślał, iż nie dostał roli szpiega MI6, ponieważ nie był wystarczająco wysportowany. Martin Campbell, reżyser filmu z 2006 roku, w rozmowie z portalem Express zdradził teraz prawdziwy powód, dla którego Henry’emu Cavillowi nie udało się otrzymać angażu. Według filmowca problemem nie był brak tężyzny fizycznej aktora, ale jego młody wiek.

Wypowiedź reżysera stoi w zgodzie ze słowami Debbie McWilliams, dyrektorki obsady Jamesa Bonda, która jakiś czas temu tłumaczyła, dlaczego agenta 007 nie mogą portretować młodzi aktorzy.

Przypomnijmy, że obecnie trwają poszukiwania nowego odtwórcy roli Jamesa Bonda. Jeśli więc wcześniej Henry Cavill był za młody, by portretować tę kultową postać, to może teraz nastał właściwy moment, by gwiazdor dołączył do franczyzy? Niestety, jest to dość mało prawdopodobne, ponieważ Brytyjczyk skończył już czterdzieści lat, a producenci przygód szpiega MI6 poszukują aktora po trzydziestce.

Czytaj więcej:Henry Cavill twierdzi, że „może być za stary” do roli Jamesa Bonda

Pamela Jakiel

Pamela Jakiel

Filmoznawczyni, absolwentka MISH Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej praca magisterska dotyczyła nowej duchowości w kinie współczesnym. Redaktorka serwisu Filmomaniak od kwietnia 2023 roku, wspiera redaktora prowadzącego i szefową wszystkich newsmanów. Wcześniej pisała do naEkranie. Jeśli po raz setny nie ogląda Dziewiątych wrót, to po raz pierwszy czyta książki Therese Bohman i Donny Tartt. Woli gnozę od grozy, dramaty od horrorów, Junga od Freuda. W muzeach tropi obrazy symbolistów. Biega długie dystanse, jeszcze dłuższe pokonuje gravelem. Uwielbia jamniki.