Twórcy serialu The Last of Us wyjaśniają odrażającą scenę z zarażonym z 2. odcinka

Skąd wziął się pocałunek klikacza?

Mazin: Na wczesnym etapie prac szukaliśmy informacji, w jaki sposób grzyb rozprzestrzenia się w prawdziwym świecie i dodatkowo mieliśmy dobry wzór z gry. Chcieliśmy jednak pójść trochę dalej i zastanawialiśmy się: „Ok, jakie są różne formy i funkcje grzybów?”. Znalazłem obraz artysty, który przedstawił kogoś pochłoniętego przez grzyba, któremu właśnie kilka grzybów wyrastało z ust. Już wtedy rozmawialiśmy o motywie macek i zadawaliśmy sobie filozoficzne pytanie: „Czemu zarażeni są tak agresywni? Jeśli ich celem jest rozprzestrzeniać grzyba, po co im cała ta agresja?”. Pomyśleliśmy, że tak naprawdę nie są [agresywni]. Agresja wychodzi stąd, że to my stawiamy opór. Co jeśli jednak byśmy tego nie robili, tylko stali spokojnie i pozwolili im zrobić z nami to, co chcą?

W ten sposób otrzymaliśmy naszą koszmarną mieszankę. Jest niepokojąca i w pewien sposób naruszająca naszą przestrzeń. Sposób, w jaki atakuje twoje własne ciało, jest bardzo pierwotny. To wywołuje negatywną reakcję. Cały wynik jest połączeniem pracy Neila oraz aktorstwa Anny Torv. To ona musiała zagrać, gdy nie miała niczego obok siebie. Nasza ekipa od efektów specjalnych postarała się, żeby to wszystko wyglądało realnie oraz obrzydliwie.

Druckmann: […] Ponieważ jesteśmy brutalni wobec postaci, które tak bardzo kochamy. To widać, że ona wiedziała, iż to już jej koniec i nagle zapalniczka nie chce zadziałać. Wtedy zmusiliśmy ją do doświadczenia momentu grozy, zanim w końcu otworzyliśmy jej drogę wyjścia.