Najlepsze dramaty 2021, nasze top 10

Bieżący rok dobiega powoli końca, można więc już śmiało stwierdzić, że był to czas dobry dla filmów dramatycznych. W ciągu minionych dwunastu miesięcy powstało wiele znakomitych produkcji w obrębie tego gatunku, i to właśnie ich dotyczyć będzie niniejsze zestawienie. Nie zabrakło tytułów lżejszych, a także takich, od których zakręci się w oku łezka. Są tu dramaty zawierające elementy przygodowe, a nawet motywy science-fiction. Oto 10 najlepszych dramatów 2021 roku.

10. Finch

Nasze zestawienie otwieramy bardzo świeżą produkcją. Finch to film oryginalny Apple TV+, który zadebiutował na platformie 5 listopada. W dramacie tym – łączącym w sobie również elementy kina przygodowego i science-fiction – świetnie gra Tom Hanks (zresztą jak zwykle), a partnerują mu m.in. Caleb Landry Jones czy Laura Harrier. W gruncie rzeczy w Finchu nie dzieje się nic, a mimo to obraz Miguela Sapochnika ogląda się znakomicie. Jakim cudem? Nie wiem. Musicie przekonać się sami.

9. Małe rzeczy (The Little Things)

Małe rzeczy trudno oceniać, bo choć ogólnie jest to naprawdę znakomite dzieło, to miejscami bywa strasznie nierówne. Na ekranie mamy wracającego do wysokiej formy Denzela Washingtona, a także błyszczącego Jareda Leto, który w sposób znacznie bardziej wiarygodny niż w przypadku choćby Legionu samobójców wciela się w czarny charakter. Washingtonowi partneruje Rami Malek, który przy bardziej doświadczonym koledze wyraźnie złapał małą zadyszkę. Niemniej jednak Małe rzeczy to świetna produkcja, dramat kryminalny w starym, dobrym stylu.

8. Wesele

Wojtkiem Smarzowskim zachwycałem się już przy okazji naszego tekstu o filmach kryminalnych. Było więc do przewidzenia, że w roku, w którym wypuścił tak głośny, a jednocześnie kontrowersyjny obraz jak Wesele, nie może go zabraknąć w niniejszej topce. Film rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych, ale jego wydźwięk jest jak najbardziej współczesny, uniwersalny. Jest jednak tym razem łyżka dziegciu w miodnej produkcji Smarzowskiego – wydaje mi się, że pewna formuła twórcza powoli się wyczerpuje i reżyser powinien sięgnąć po inne, świeższe tematy.

7. Wykopaliska (The Dig)

Wykopaliska to dramat biograficzny w reżyserii Simona Stone’a, młodego szwajcarskiego artysty. Jego debiutancki Powrót został przyjęty ciepło, a omawiana właśnie produkcja z Ralphem Fiennesem w jednej z głównych ról to film jeszcze lepszy. Jednocześnie jest to obraz ciężki (ma myśl nasunęło mi się również sformułowanie „smętny”, choć chodzi mi o smętność w – o ile to możliwe – jak najbardziej pozytywnym znaczeniu). Naprawdę nostalgiczna, zmuszająca do refleksji opowieść o przemijaniu.

6. Kurier francuski z Liberty, Kansas Evening Sun (The French Dispatch)

Kolejna pozycja w naszym rankingu to film o znacznie lżejszym wydźwięku. Nowy obraz Wesa Andersona jest taki, jak można było się tego spodziewać. Przedziwny i zabawny w narracyjnych aspektach, cudownie estetyczny, jeżeli chodzi o walory audiowizualne. Do tego w Kurierze Anderson zebrał samą śmietankę aktorów – na ekranie pojawiają się m.in.: Benicio del Toro, Adrien Brody, Tilda Swinton, Léa Seydoux, Frances McDormand i Timothée Chalamet. Wznoszą oni twór reżysera na poziom nieosiągalny dla większości tegorocznych dramatów.

5. Palmer

Palmer to film nieco staroszkolny. Kojarzycie ten typ produkcji dramatycznych o sportowym tle, które często puszczane były niegdyś w telewizji? W taki rodzaj kina idealnie wpasowałoby się dzieło Fishera Stevensa, z jednym tylko zastrzeżeniem – jest to obraz znacznie lepszy od znacznej części swoich „bliźniaków”. To przede wszystkim teatr dwóch artystów, pomiędzy którymi rzeczywiście czuć chemię: Rydera Allena i Justina Timberlake’a. Obaj są znakomici, z nieznacznym wskazaniem na tego pierwszego, nawet jeżeli jest on jedynie… dzieckiem. Palmer to film krzepiący i niezwykle pouczający.

4. Świnia (Pig)

O debiucie Michaela Sarnoskiego pisałem przy okazji zapowiedzi, która zrobiła na mnie naprawdę dobre wrażenie. I wrażenie to pozostało we mnie po seansie. Zdaje się, że to jedyny wyprodukowany w ciągu ostatnich parunastu lat film z Nicolasem Cage’em, który mnie tak zachwycił. Może nie jest to rola oscarowa, ale z pewnością znany z Zostawić Las Vegas gwiazdor wrócił nią na dobre tory. Do tego scenariusz Świni jest naprawdę intrygujący, miejscami zabawny i niezwykle oryginalny. Mój osobisty faworyt w tym rankingu!

3. Furioza

Drugi, ale nieostatni rodzimy dramat na tej liście. Cyprian T. Olencki stworzył krwisty świat i wiarygodny obraz polskich pseudokibiców, co wcale nie jest proste. Zapewne nie byłoby to możliwe, gdyby nie wspięcie się na aktorskie wyżyny Mateusza Damięckiego. I choć to właśnie wobec niego miałem największe obawy przed premierą Furiozy, to okazały się one zupełnie bezpodstawne. Damięcki mnie zaskoczył, a sam obraz – zdecydowanie ucieszył jakością.

2. Żeby nie było śladów

Czesko-francusko-polska koprodukcja w reżyserii Jana P. Matuszyńskiego to opowieść rozgrywająca się w tak modnych ostatnio i lubianych przez Polaków realiach Polskiej Republiki Ludowej. Samo tło nie wystarczyłoby jednak, by film mógł zająć w naszym zestawieniu tak wysokie miejsce. To obraz piętnujący system, w którym człowiek jest jedynie trybikiem wielkiej, bezdusznej maszyny. Losy poszczególnych bohaterów są w Żeby nie było śladów rozpisane w sposób poruszający i nie sposób pozbyć się wrażenia, że nieuchronnie stają oni przed siłą przewyższającą możliwościami każdą pojedynczą jednostkę. To dramat dotykający do głębi, szczególnie że historia taka jak ta mogła się przydarzyć każdemu z naszych żyjących jeszcze kilkadziesiąt lat temu bliskich.

1. C’mon C’mon

Oj, jakże inny, a mimo tego nadal genialny jest Joaquin Phoenix w C’mon C’mon. Kreacja stworzona przez aktora jest zupełnie różna od tego, czym zachwycił nas w Jokerze – a to przecież jego pierwsza rola od tamtego czasu. Phoenix u Mike’a Millsa (znanego choćby ze świetnych Debiutantów) to mężczyzna spokojny, uczący się na własnych błędach, starający się poskładać puzzle własnego życia, które nieomal sam doprowadził do ruiny. Gdy oglądałem C’mon C’mon, nie mogłem pozbyć się wrażenia, że bohater Phoenixa mógłby równie dobrze skończyć jak Arthur Fleck, gdyby trafił na swojej ścieżce na niewłaściwych ludzi.

Czytaj więcej:Furioza hitem. Film w czołówce najlepszych kinowych debiutów polskiej produkcji w czasie pandemii