Robert Downey Jr. mógł zagrać inną postać Marvela, zanim został Iron Manem

W 2008 roku na ekranach kin pojawił się film Iron Man. Dzieło Jona Favreau spotkało się wówczas z bardzo dobrym przyjęciem i oficjalnie wylało, jak się okazuje, bardzo solidne fundamenty pod wciąż rozrastające się uniwersum Marvela. Być może sukces widowiska i być może późniejszych projektów, nie byłby tak spektakularny gdyby nie angaż Roberta Downeya Jr. do roli Tony’ego Starka. I choć dzisiaj wydaje się to szalone, aktor mógł zagrać kogoś zupełnie innego.

Powiązane:Najlepsze filmy na Disney Plus 2023, nasze top 21

Z okazji 15-lecia Iron Mana (via The Hollywood Reporter) Marvel Studios zorganizowało rozmowę prezesa studia, Kevina Feige’a, z reżyserem pierwszego filmu o superbohaterze w stalowej zbroi, Jonem Favreau. W trakcie ponad 20-minutowego wideo panowie podzielili się kilkoma ciekawostkami związanymi z produkcją oraz jej gwiazdami. W pewnym momencie Favreau zdradził, że Robert Downey Jr. był już wcześniej brany pod uwagę do udziału w filmie Marvela.

Okazuje się, że aktor pojawił się na przesłuchaniu do roli kultowego złoczyńcy – Doktora Dooma – w widowisku Fantastyczna Czwórka z 2005 roku.

Źródło: Wastelanders: Doom, Josemaria Casanovas, Marvel, 2022

Jak wiemy, finalnie Downey Jr. nie otrzymał angażu, co biorąc pod uwagę jego późniejszy dorobek w MCU, można uznać za naprawdę szczęśliwe zrządzenie losu. Niemniej jednak warto pamiętać, że w Fantastycznej Czwórce w rolę Ludzkiej Pochodni wcielił się Chris Evans, a następie stał się on ikoną Marvela jako Kapitan Ameryka.

Czytaj więcej:Marvel chronologicznie - jak oglądać filmy i seriale po kolei

Kamil "grim_reaper" Kleszyk

Kamil "grim_reaper" Kleszyk

Na łamach GRYOnline.pl ima się różnorodnych tematyk. Możecie się zatem spodziewać od niego zarówno newsa o symulatorze rolnictwa, jak i tekstu o wpływie procesu Johnnego Deppa na przyszłość Piratów z Karaibów. Introwertyk z powołania. Od dziecka czuł bliższy związek z humanizmem niż naukami ścisłymi. Gdy po latach nauki przyszedł czas stagnacji, wolał nazywać to „szukaniem życiowego celu”. W końcu postanowił zawalczyć o lepszą przyszłość, co zaprowadziło go do miejsca, w którym jest dzisiaj.