Alternatywne zakończenie Terminatora 2 zabiłoby serię

Terminator 2: Dzień sądu jest przez wielu uznawany – zresztą słusznie – za jedną z najlepszych kontynuacji, jakie kiedykolwiek powstały. Mimo że w kinie więcej nie zawsze znaczy lepiej, w przypadku produkcji Jamesa Camerona rozmach i zapierające dech w piersi sceny akcji okazały się być przepisem na sukces filmu. Szczególnie pamiętna jest kulminacyjna sekwencja widowiska, rozgrywająca się w hucie stali.

Powiązane:Najlepsze filmy o robotach, które warto obejrzeć w 2021 roku. Nasze top 10

Dochodzi w niej do finałowego starcia głównych bohaterów z niemal niezniszczalnym terminatorem T-1000. Po wysłaniu antagonisty na przymusową kąpiel w kadzi ze stopioną stalą, T-800 również postanawia poświęcić swoje życie, aby nie pozostał żaden ślad technologii Skynet, którą naukowcy w przyszłości mogliby wykorzystać do swoich celów. Mimo braterskiej więzi z terminatorem i początkowego sprzeciwu młodego Johna Connora, bohaterowie decydują się rozpuścić T-800 w otchłani wrzącej stali.

Po niezwykle bolesnej scenie pożegnania maszyny z człowiekiem widzimy, jak Sarah i jej syn mkną samochodem w bliżej nieokreślonym kierunku. I chociaż oboje zostali natchnieni nadzieją na lepsze jutro, zakończenie wciąż pozostaje sprawą otwartą i niepewną.

Co jednak najciekawsze, Cameron pierwotnie pragnął, aby Terminator 2 definitywnie zakończył serię. W efekcie legendarny reżyser pierwotnie stworzył zupełnie inne zwieńczenie historii Sarah i Johna. Sekwencja (możecie ją obejrzeć poniżej), która pogrzebałaby szansę na logiczne kontynuowanie cyklu, przedstawia główną bohaterkę w podeszłym wieku, siedzącą na ławce w parku i obserwującą beztroską zabawę dorosłego Johna ze swoją córeczką. Z prowadzonego przez Sarah monologu dowiadujemy się, że ??Dzień sądu nigdy nie nastąpił, ludzkość wiedzie normalne życie, a jej syn został senatorem.

Być może scena ta znalazłaby się w finalnej wersji Terminatora 2, gdyby nie upór producenta Mario Kassara (via ScreenRant), który, rzecz jasna, pragnął aby seria w dalszym ciągu żyła. Zorganizował więc pokazy próbne, w trakcie których sprawdzono reakcje publiki na bardziej optymistyczne zakończenie. Jak można się domyślić, widzowie nie byli przekonani do „cukierkowego” happy endu, który najzwyczajniej w świecie nie pasował do mrocznego klimatu Dnia sądu.

Cameron uległ zatem presji otoczenia i pozostawił lekko uchyloną furtkę na ewentualne sequele, które – jak się później okazało – były jedynie cieniem dawnego blasku serii. Czy zatem była to słuszna decyzja? Na to pytanie musicie odpowiedzieć sobie sami.

Czytaj więcej:Najlepsze filmy lat 90. Nasze top 20