Warszawianka to mokry sen dekadenta - obejrzałem 6 odcinków i jestem na TAK

Nie przekreślajcie Warszawianki po pierwszym odcinku. Początek serialu jest pretensjonalny, ale już od drugiego epizodu zaczyna się creme de la creme – dekadencki sen, z którego nie chcemy się budzić. Część pomysłów może wydawać się sztuczna albo została już przeżuta przez popkulturę, jednak przedstawiane ze świadomością niedorzeczności i luzem pozwalają zobaczyć w zwykłej rzeczywistości wiele niezwykłości.

Sex, drugs & alcohol

Początkowo Warszawianka nie potrafiła przekonać mnie do swojego świata i protagonisty. Franciszek Czułkowski (Borys Szyc) jawił się niczym Paolo Coelho, gdy w roli narratora próbował przedstawić własne spojrzenie na świat. Tak jakby celem było za wszelką cenę zaskoczyć widza oryginalnym i/lub maksymalnie trafnym porównaniem oddającym esencję życia – ale wychodziły jedynie dziwne połączenia, np. że ludzie ogrzewają się o siebie jak małe kotki.

Powiązane:Netflix na styczeń 2024 - lista seriali i filmów

Grube kontury w ekspozycji też działały zniechęcająco. Życie Czułego to seks, narkotyki i alkohol. Niegrzecznie i na całego, ale ten pazur sprawiał wrażenie raczej plastikowego niż zdolnego choćby do zadrapania. A żebyśmy bohatera nie odbierali antypatycznie – skoro to taki balujący obibok – dorzucono mu córkę, której kupuje najdroższe rzeczy, chcąc zrekompensować jej posiadanie nieodpowiedzialnego ojca. I choć brzmi to jak niezrozumienie roli rodzica, twórcy przeskakują ten problem, pozwalając ocieplić wizerunek bohatera.

Warszawianka, Jacek Borcuch, SkyShowtime, 2023

Przebłyski w przekomarzaniach z przyjaciółmi i imprezowy trip, do którego mam słabość (w oglądaniu!), to było za mało, by od razu polubić się z Warszawianką. Na szczęście po przebiciu się przez ekspozycję serial nabrał barw, a po obejrzeniu sześciu odcinków nie mogę się doczekać dalszego ciągu.

Sen Czułego o upadku

Warszawianka szczodrze korzysta z lekko onirycznej konwencji, sygnalizowanej już za sprawą montażu i pracy kamery. Wojaże alkoholowe i narkotykowe, a co za tym idzie: urwane filmy, nostalgiczne wspomnienia z dzieciństwa, jakiś koszmar, motyw podróży podkreślony obrazkiem sprzed baśniowej bramy bogacza, a to w akompaniamencie muzyki klasycznej. Takie sceny mają czar, za sprawą którego egzystencja Czułego staje się magiczna. Zwykłe wydarzenia zyskują na niezwykłości, zaś każdy absurd zostaje ograny poprzez konwencję mitologizowania rzeczywistości.

To w dalszym ciągu nie jest konwencja dla każdego. Warszawę widzimy z perspektywy bałamutnika – co oznacza eksponowanie kobiecego ciała i dosyć zwierzęcy seks. Do tego żeńskie postacie dostają czasem kamyczek do ogródka, bo nie doceniają starań faceta. Bardziej wrażliwe osoby mogą uznać, że panie są tutaj uprzedmiotowiane, z kolei Czuły staje się ich obiektem pożądania.

Warszawianka, Jacek Borcuch, SkyShowtime, 2023

Tylko że ja nie traktuję Warszawianki poważnie. To komediodramat bawiący się mitami – głównie tym o frywolnym mężczyźnie, który nigdy nie dorósł, zresztą może właśnie na tym opiera się jego atrakcyjność. Czuły jest jednak również romantykiem (wbrew pozorom!), a w swoim dążeniu do upadku przypomina BoJacka Horsemana. Bez gorzkiej prawdy zwalającej z nóg. Stawia się tu na to, co już wiemy o życiu – ale jest to ujęte w prześmiewczą formę, która nadal bawi i trafia do widza.

Szczytowanie przed nami?

Niechęć do Czułego zamieniła się w ogromną słabość. Typ ma pozytywne wartości, daje się lubić, a jego otoczenie zostaje fantastycznie obudowane przyjaciółmi, pięknymi kobietami, niekończącą się imprezą i rodziną, która też składa się z niebagatelnych osobistości. Serial prezentuje się wybornie również aktorsko – Borys Szyc znakomicie gra 40-letniego Piotrusia Pana, ukazując jego uczuciową stronę. Na ekranie widzimy tuzy polskiego kina – np. Jerzego Skolimowskiego w roli ojca Czułego, wybitnego malarza zawiedzionego synem – a do tego znane młodsze gwiazdy, takie jak Zofia Wichłacz czy Ilona Ostrowska. Każdy odtwórca daje coś ekstra swojej postaci, dzięki czemu świat Warszawianki jest jeszcze barwniejszy. W ramach ciekawostki – pojawia się tutaj również polski głos przytoczonego wcześniej BoJacka Horsemana, czyli Jakub Wieczorek.

Warszawianka, Jacek Borcuch, SkyShowtime, 2023

Warszawianka buduje tęsknotę do typu bohatera, za którym podążymy w ogień, żeby uszczknąć coś z jego malowniczego życia i pstrokatej osobowości. Euforyczny romans z Czułym jest tym bardziej kuszący, że towarzyszą mu utwory traktowane przeze mnie z dużym sentymentem, malujące przed oczami skąpany w półmroku parkiet z lat 80. Włączcie Smalltown Boy od zespołu Bronski Beat, zamknijcie oczy i zastanówcie się, czy chcecie poznać nowy serialowy sen, który dopiero się zaczął – a zatem nie odkrył jeszcze wszystkich cudów.

NASZA OCENA: 7,5/10

Czytaj więcej:Szansy dla SkyShowtime w walce z Netfliksem upatruję w polskich produkcjach

Krzysztof "Krzyslewy" Lewandowski

Krzysztof "Krzyslewy" Lewandowski

Studiował dziennikarstwo, filologię polską i psychologię realizowane na UKSW, UW i SWPS. Tam napisał m.in. pracę dyplomową poświęconą współczesnej roli czarno-białego kina. W GRYOnline.pl pracuje od sierpnia 2021 roku. Pisze artykuły oraz recenzje gier, filmów i seriali, a od lipca 2023 roku zajmuje stanowisko specjalisty ds. kreowania treści w dziale Paid Products. Jest autorem artykułu naukowego „Dynamika internetu a zachowania językowe" opublikowanego w książce „Relacje w cyberprzestrzeni”. Współtworzył słownik nazw miejscowych warszawskiej dzielnicy Wawer. Próbował sił z wierszami, ale w przyszłości wolałby napisać powieść. Pisanie w sieci zaczął na portalu GameExe.pl w wieku 14 lat. Najpierw recenzował książki, ale na tym nie poprzestał i na różnych portalach internetowych oceniał gry, filmy, seriale czy komiksy. Najbardziej podobają mu się motywy surrealistyczne i gry RPG.