Te informacje o Legolasie znają tylko ci, którzy przeczytali Władcę Pierścieni

Jako, że poniższy tekst poświęcony jest elfickiemu bohaterowi, (którego portretował Orlando Bloom) warto na początek powiedzieć, że istotom tym w powieściach J.R.R. Tolkiena daleko jest do postaci z dziecięcych bajek. Pisarz w swoich dziełach ukazał elfy jako najstarszą rasę żyjącą w Śródziemiu, obdarzoną pięknem, wiedzą i duchową mocą.

Pochodzenie

Na przestrzeni dziejów elfy dzieliły się na wiele różnych grup i ras, ale zawsze istniały dwie główne – Eldarowie i Avari. Na początku historii Ardy, królestwa, z którego składa się Śródziemie, Eldarowie byli elfami, które odpowiedziały na wezwanie Orumiego, by wraz z innymi Valarami przyłączyć się do niego w Valinorze. Avari odmówili i pozostali na dzikich ostępach Śródziemia. Eldarowie podzieleni byli również na trzy grupy: Vanyar, Noldor i Teleri. Najliczniejszą grupę stanowili Teleri, a ich potomkami byli Sindarowie. To właśnie z tego plemienia pochodził Legolas.

Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia/Fragment filmu

Rodzice

Według informacji zawartych w książkach, ojcem Legolasa był elficki król Thranduila. Tożsamość matki nie jest do końca znana, ale prawdopodobnie była ona w połowie Sindarem.

Wiek

Co ciekawe, J.R.R. Tolkien nigdy nie określił wieku Legolasa. Różne źródła podają, że elficki książę mógł mieć pomiędzy 500 a 2000 lat. Biorąc pod uwagę długowieczność tych istot, można stwierdzić, że nasz bohater jest młodzieniaszkiem.

Wczesne lata

Bohater Władcy Pierścieni wychował się jako książę w Mrocznej Puszczy, gdzie nauczył się posługiwać łukiem i walczyć wręcz. Można też wywnioskować, że dużo studiował, bowiem wiedział wiele o zdarzeniach z przeszłości, jak i rodach elfów, krasnoludów oraz ludzi. Ponadto młodzieniec uwielbiał spacerować po lasach i kochał przyrodę.

Władca Pierścieni: Dwie wieże/Fragment filmu

Umiejętności przywódcze

Mimo że w trylogii Jacksona, to Aragorn kieruje swoją drużyną podczas przejścia przez las Lothlorien, co ma swoje uzasadnienie z punktu widzenia narracji filmów, to w przypadku książek wygląda to zgoła inaczej. W powieściach to właśnie Legolas podejmuje się tego zadania, ponieważ jest synem króla Thranduila. Jego pomysł polegał na tym, by zawiązać oczy całej kompanii, łącznie z nim samym, co zaowocowało wydostaniem się z lasu.

Znajomość staroangielskiego

Większość czytelników wie, że Legolas ma więcej do powiedzenia w literaturze niż w ekranizacjach powieści. Jednak tylko wytrawni czytelnicy wiedzą, że elf cytuje niektóre wiersze w języku staroangielskim. To coś w rodzaju easter eggów dla maniaków książek, którzy uwielbiają niejasne odniesienia historyczne, oraz dla tych, którzy znają historię Tolkiena jako genialnego i utalentowanego językoznawcy.

Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia/Fragment filmu

Przepowiednia

W książkach Gandalf po pokonaniu Balroga nie został wysłany bezpośrednio do przyjaciół, lecz do Lothlorien, gdzie pod opieką Galadrieli i Celeborna wracał do zdrowia. Gdy tam przebywał, Galadriela przekazała mu osobisty list, zaadresowany specjalnie do Legolasa. Owa wiadomość składała się z czterech wersów pieśni, z których dwa ostatnie brzmiały: "Jeśli usłyszysz krzyk mewy na brzegu, twoje serce nie spocznie już w lesie". Wówczas Legolas nie widział na własne oczy morza, żyjąc szczęśliwie w swoim domu w środku puszczy. Gdy jednak elficki książę usłyszał owego ptaka, w jego sercu obudziła się tęsknota, by opuścić rodzinne strony i popłynąć w świat.

Hobbit

Dla fanów serii, którzy nie czytali książek, może się to wydać dziwne, ale duża część powieści Hobbit dosłownie rozgrywała się w domu Legolasa, mimo że on sam w ogóle nie pojawił się w książce. Nawet król Thranduil ani razu nie wspomniał o swoim synu.

Czytaj więcej:Pierścienie Władzy zdumiały znawców Tolkiena

Kamil "grim_reaper" Kleszyk

Kamil "grim_reaper" Kleszyk

Na łamach GRYOnline.pl ima się różnorodnych tematyk. Możecie się zatem spodziewać od niego zarówno newsa o symulatorze rolnictwa, jak i tekstu o wpływie procesu Johnnego Deppa na przyszłość Piratów z Karaibów. Introwertyk z powołania. Od dziecka czuł bliższy związek z humanizmem niż naukami ścisłymi. Gdy po latach nauki przyszedł czas stagnacji, wolał nazywać to „szukaniem życiowego celu”. W końcu postanowił zawalczyć o lepszą przyszłość, co zaprowadziło go do miejsca, w którym jest dzisiaj.