Najlepsze filmy o wampirach, nasze top 10

Wampiry w historii kinematografii zapisały się złotymi zgłoskami. Ekranizacji samego Draculi autorstwa Brama Stokera nakręcono po dziś dzień dziesiątki. Ale Dracula to nie wszystko – mimo że pojawia się w naszej topce. Tematyka wampiryzmu jest przy tym tak elastyczna, że oparte na niej filmy zwykle lawirują pomiędzy grozą a pastiszem, serwując widzom doświadczenia zarówno komediowe, jak i te z pogranicza horroru. Dlatego nasze zestawienie obfituje w różnorakie gatunki filmowe (znalazło się tu miejsce nawet dla animacji) – każdy powinien więc wyszukać coś dla siebie. Sprawdźcie zatem, jakie filmy o „wąpierzach” warto obejrzeć – i się przelęknąć bądź zabić je śmiechem!

10. 30 dni mroku – powrót do korzeni

To film, który na chwilę przed sukcesem Zmierzchu i w erze, kiedy wampiry kojarzyły się już wyłącznie z eleganckimi romantykami pełnymi życiowych rozterek, przywrócił krwiopijcom ich pierwotne miejsce w kinematografii: siewców terroru. W 30 dniach mroku ludzie nie zakochują się w wampirach, marzą jedynie o przetrwaniu kolejnej nocy i pokonaniu jak największej liczby tych monstrów. Jeśli ktoś zajrzał do tego zestawienia właśnie po to – proszę bardzo, i to na samym początku!

9. Underworld – początek wojny wampirów z wilkołakami

Underworld to wartkie kino fantasy, które opowiada o wojnie pomiędzy wampirami a wilkołakami. Film powstał na fali popularności tego rodzaju obrazów na początku XXI wieku. W Underworldzie najlepszymi elementami są sekwencje otwierające oraz kończące to dzieło, które oferują najwięcej akcji, ale przy tym także fabularnych wyjaśnień, dzięki którym widz poznaje motywacje obydwu stron. Nieco kuleje zaś wszystko, co twórcy serwują pomiędzy – mniej więcej – czterdziestą piątą a dziewięćdziesiątą minutą seansu. Jako całość Underworld broni się jednak w swojej klasie. To znakomity film akcji, nawiązujący do najlepszych w tym gatunku – chociażby Blade’a czy Matrixa.

8. Hotel Transylwania – o wampiryzmie z przymrużeniem oka

Mimo że Hotel Transylwania zostawi widza z uśmiechem, a nie grymasem lęku na twarzy, jest to niezgorsza produkcja o wampirach i innych monstrach. Autorem tej animacji jest Genndy Tartakovsky, twórca znakomitych Laboratorium Dextera czy Samuraja Jacka. Ta lekka komedia przeznaczona jest głównie dla młodszych odbiorców, ale i dorośli nie będą zawiedzeni nowym spojrzeniem na znany i oklepany już wątek Draculi. U Tartakovsky’ego słynny wampir jest właścicielem hotelu, do którego wstępu nie mają jedynie najbardziej krwiożercze z istot: ludzie. Hotel Transylwania został świetnie zrealizowany, animacja garściami czerpie z ikonografii filmów grozy, a dialogi są rewelacyjnie poprowadzone i pełne żartów oraz gier słownych. Może nie jest to idealny pierwszy wybór, ale jeśli jesteście fanami kina o wampirach – warto się kiedyś skusić.

7. Co robimy w ukryciu – wampir też człowiek

Co robimy w ukryciu to kameralna komedia z elementami horroru, nakręcona w stylu mockumentu przez Taikę Waititiego i Jemaine’a Clementa, odtwórców głównych ról w tym filmie. Obraz ma jasny cel: pokazać, że proza życia wampirów niewiele różni się od naszej. Muszą oni mierzyć się z podobnymi problemami – sprzątaniem brudnych od krwi naczyń po posiłku, wybieraniem ciuchów na imprezy czy kłótniami ze współlokatorami o to, kto miał odkurzyć salon przed przyjęciem gości. Co robimy w ukryciu to wybuchowa mieszanka absurdu, bezpretensjonalności i świeżego pomysłu. Widać, że twórcy dobrze bawili się podczas kręcenia tej produkcji, dzięki czemu widz dobrze bawi się podczas jej oglądania.

6. Od zmierzchu do świtu – z takimi twórcami wampiry nie mogły mieć lekko

Scenariusz: Quentin Tarantino (Pulp Fiction, Django), reżyseria: Robert Rodriguez (Sin City, El mariachi) – z tego połączenia mogła wyjść albo bomba, albo kaszana (ale przynajmniej krwawa). Wyszło coś pomiędzy, bo w portfolio obydwu panów znajdziemy lepsze pozycje. Od zmierzchu do świtu to solidny przedstawiciel filmów o krwiopijcach, który – podobnie jak następny tytuł w zestawieniu – działa głównie ze względu na świetny aktorski duet, czyli George’a Clooneya i (o dziwo) Quentina Tarantino.

5. Tylko kochankowie przeżyją – kim jesteśmy, kogo pijemy?

Siłą (choć dla niektórych zapewne słabością) obrazu Jima Jarmuscha jest niespieszność akcji. Ale właśnie: akcji. Bo mimo że pozornie w filmie dzieje się niewiele, nie ma nakreślonej wyraźnej fabuły ani celu, do którego dążyliby bohaterowie, produkcję tę ogląda się znakomicie dzięki atmosferze. Postacie na ekranie żyją z kinowej minuty na minutę, tak jak my żyjemy z dnia na dzień. Tylko kochankowie przeżyją na swoich barkach niesie magiczna para: Tilda Swinton i Tom Hiddleston. To melancholijny melodramat nie tylko dla fanów wampirzego stylu.

4. Blade: Wieczny łowca – komiksowy mściciel na tropie

Blade: Wieczny łowca to film, z którego garściami czerpały siostry Wachowskie podczas kręcenia Matrixa. Główny bohater, Blade (Wesley Snipes), to na pozór zwykły czarnoskóry mężczyzna. W rzeczywistości jest on jednak pół człowiekiem, pół wampirem, a jego jedyny cel życiowy stanowi ochrona ludzkości przed złaknionymi krwi pobratymcami. Blade z końca XX wieku to zapowiedź tego, jakie kino będzie w następnym stuleciu: energetyczne i nastawione na komiksową rozrywkę. Nawet dziś, po 23 latach od premiery, dzieło Stephena Norringtona potrafi zachwycić fanów gatunkowego miszmaszu akcji z horrorem.

3. Nosferatu – symfonia grozy – od niego wszystko się zaczęło

To największy przedstawiciel klasyki w tym zestawieniu i śmiało można powiedzieć, że film o wampirach, od którego wszystko się zaczęło. Nakręcony przez czerpiącego garściami z niemieckiego ekspresjonizmu Friedricha Wilhelma Murnaua Nosferatu to pierwsza ekranizacja powieści Brama Stokera zatytułowanej Dracula. Długo po premierze tego dzieła część osób była przekonana (niektórzy nawet nadal są), że wcielający się w krwiopijcę Max Schreck był prawdziwym wampirem. Wszystko za sprawą świetnej charakteryzacji, scenografii oraz sztuczek reżyserskich Murnaua. Ponadto Schreck nie figurował na liście płac tego tytułu, pozostając aktorem widmem. Szykując się do seansu, trzeba pamiętać, że Nosferatu to twór leciwy, do którego przy obyciu odbiorcy ze straszydłami wykreowanymi za pomocą dzisiejszej technologii bardziej pasuje określenie „artystyczne arcydzieło” niż „film grozy”.

2. Dracula – jeden z ostatnich „prawdziwych” wampirów

Olśniewający pod względem wizualnym, twórczy i znakomicie przeplatający grozę z pastiszem – taki właśnie jest Dracula Francisa Forda Coppoli. I choć to horror, jest on pełen miłości. Miłość pcha hrabiego Vlada Draculę (niesamowity Gary Oldman), by zaprzedał duszę demonicznym siłom i przelał hektolitry krwi niewinnych. Następnie ta sama miłość nie pozwala mu zmienić odnalezionej po setkach lat ukochanej w wampirzycę, by nie zrobić jej krzywdy. Produkcję tę warto obejrzeć dla samego tylko Oldmana, który genialnie wcielił się w tytułową postać, umiejętnie mieszając w kociołku z emocjami widza – raz wzbudzając grozę, by za sekundę błagać o litość.

1. Wywiad z wampirem – każdy musi się wygadać

Wielokrotnie nagradzany (m.in. dwie nagrody BAFTA za zdjęcia i scenografię) oraz doceniony zarówno przez widzów, jak i krytykę Wywiad z wampirem to umiejscowiona w 1791 roku opowieść o młodym wdowcu Lousie (Brad Pitt), który rozpacza po utracie ukochanej i dziecka. Na własne życzenie zostaje przemieniony w wampira. Dwieście lat później wywiad z nim przeprowadza młody reporter (Christian Slater). W tym mrocznym tytule osią wydarzeń z retrospekcji przeprowadzanej na potrzeby dziennikarskiego śledztwa jest ojcostwo, w które Louis na nowo się wplątuje, gdy nieopatrznie przemienia w wampirzycę 12-letnią dziewczynkę (Kirsten Dunst). Ekranizacja powieści Anne Rice to wśród filmów o krwiopijcach pozycja unikatowa, bo te rzadko zagłębiają się w psychikę głównych bohaterów. Wywiad z wampirem przede wszystkim jest portretem psychologicznym, a w drugiej kolejności obrazem o żądnych krwi potworach.

1. Przerażające horrory, które powstały za śmieszne pieniądze
2. Głupie filmy, które były... niezłe

Czytaj więcej:Keanu Reeves - najlepsze filmy. Nasz ranking TOP 10