Jerzy Stasiuk

Aktor. Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych. Sam pragnął zostać marynarzem, ale - na szczęście dla teatru - był zbyt młody gdy zdawał egzaminy do gdyńskiej szkoły. Zgłosił się zatem na dodatkowy nabór do krakowskiej Szkoły Teatralnej i ukończył ją w 1959 roku. Debiutował na deskach Starego Teatru. Zanim na dłużej osiadł w Poznaniu był aktorem blisko dziesięciu scen w całej Polsce - jego niezwykły talent, osobliwe poczucie humoru, siłę i szlachetność podziwiali i doceniali widzowie Teatru Zagłębia w Sosnowcu (1959/60), Teatru Ziemi Opolskiej (1960-64), Teatru im. Mickiewicza w Częstochowie (1964-66), Teatru Polskiego w Bydgoszczy (1966-70), Teatru im. Jaracza w Olsztynie (1970-73), Teatru im. Bogusławskiego w Kaliszu (1973-77), Teatru im. Kochanowskiego w Opolu (1977-80), Teatru im. Jaracza w Łodzi (1990-92), Teatru im. Słowackiego w Krakowie (1992/93). Blisko połowę swego aktorskiego życia spędził jednak w Poznaniu. Przyszedł do Teatru Nowego w 1980 roku, kiedy był on ośrodkiem poznańskiego podziemia. Tam koledzy-aktorzy poznali jego zaangażowanie społeczne, troskę o losy zawodowe i prywatne przyjaciół. Obdarzyli go szacunkiem i zaufaniem. Jednym z jego ostatnich - pozaaktorskich - dokonań było stworzenie Parku Sztuki, w którym prezentowane są prace wielkopolskich artystów-rzeźbiarzy. Wyznał kiedyś, że największą miłością jego życia była rzeźba, ponieważ jej dzieła - jako jedyne ze wszystkich gałęzi sztuki - są przestrzenne i dotykalne. [FilmPolski]